Shopping Cart
Your Cart is Empty
Quantity:
Subtotal
Taxes
Shipping
Total
There was an error with PayPalClick here to try again
CelebrateThank you for your business!You should be receiving an order confirmation from Paypal shortly.Exit Shopping Cart

                              HELP YOURSELF

MIJN BLOG


Eiwitten/Aminozuren

Ons lichaam heeft het vermogen om zelf uit aminozuren eiwitten samen te stellen. Zelfs kan het verschillende aminozuren zelf maken, maar met een aantal zuren lukt dat niet. Dit tiental aminozuren moet door ons voedsel aangevoerd worden. Zij worden de essentiele aminozuren genoemd.

De kleinste hoeveelheid van de benodigde aminozuren bepaalt hoeveel er kan worden samengesteld van het eiwit. Ter vergelijking het volgende: voor het maken van de Nederlandse vlag heeft men banen nodig van rode, witte en blauwe kleur. Heeft men nu duizend rode en duizend witte banen en vijf blauwe, dan kan men slechts 5 vlaggen maken. Nu zijn er eiwitten met bijvoorbeeld veel rode en witte banen en eiwitten met veel blauwe. Kombineert men nu aan één maaltijd deze eiwitten, dan kan het lichaam dus voldoende Nederlandse vlaggen, oftewel de gewenste eiwitten samenstellen uit die rode, witte en blauwe banen.

Op dit principe berusten de vele combinaties van voedingsmiddelen; bijvoorbeeld

aardappelen met vlees, gierst met linzen, rijst met soja, tarwe met bruine bonen, bonen- of erwtensoep met roggebrood.

Er zijn tien essentiele, die niet door het lichaam zelf geproduceerd kunnen worden. Van deze tien echter, zijn er twee slechts in een bepaalde levensfase van wezenlijk belang: isoleucine en leucine.

Een eiwit waarvan bekend is dat het de essentiele aminozuren in een voor ons goede verhouding bevat, is het eiwit in het kippe-ei. Niet het wit van het ei bevat het meeste eiwit, maar de dooier. Eieren bevatten echter ook nog cholesterol en zwavelverbindingen. Daarom wordt aangeraden niet meer dan twee of drie eieren per week te eten.

Meer over dit alles kunt u ook te weten komen door een cursus HELP YOURSELF te volgen. Geef u op via de website, of door te bellen met tel.nr. 06-51002585 of door te mailen naar [email protected]

Blog

ENCI Maastricht

Posted on April 14, 2014 at 6:44 AM
Ik woonde in de mooiste stad van Nederland. Nee, niet Almere. Nog mooier: Maastricht.
Maar wie hier niets vermoedend eens een virtueel kijkje via Google Earth komt nemen zou zomaar kunnen denken dat er aan de zuidgrens van deze sjoene stad aan de oevers van de Maas een atoombom is ontploft. Een gigantische witte krater met in het midden een blauw oog ontsiert de plek waar volgens de geschiedenisboekjes ooit de Sint Pietersberg lag. Ik neem u mee naar de Enci-groeve, waar sinds 1926 de Eerste Nederlandse Cement Industrie haar stinkende best doet, om de herinnering aan die Sint Pietersberg uit te wissen. Het enige beetje boven de polder uitstekende relïef dat ons land rijk is, wordt weggevreten ten gunste van 100 arbeidsplaatsen en vele tonnen cement voor een bouwsector die op zijn gat ligt. Het wisselgeld ? Zwaar verontreinigde lucht, stank en geluidsoverlast met dank aan de bijbehorende verbrandingsoven. Het bedrijf is sinds februari '14 haar milieuvergunning kwijt, maar mag vrolijk doorgraven; de Provincie Limburg knijpt een oogje dicht. Zo doen we dat hier.
Toegegeven de oehoe voelt zich er prima thuis. De oehoe is zich er dan ook niet van bewust dat hij verhoogde concentraties pcb's in zijn lijf heeft. Pcb's kun je niet zien, maar de eeuwige rookpluim die ik dagelijks als onheilspellende wolk uit de berg zag opstijgen vanachter de heuvels met appelbloesem en de wijngaarden van de Apostelhoeve....is een constante herinnering aan waarom ik niet zal rusten voordat de ENCI stopt. 
Naar: Ruben L. Oppenheimer; uit mijn hart gegrepen.

Categories: None

Post a Comment

Oops!

Oops, you forgot something.

Oops!

The words you entered did not match the given text. Please try again.

0 Comments